(ภาพจาก แฟนเพจช่อง one)
(ใครยังไม่ได้ดูแล้วคิดจะย้อนหลังอ่านข้าม ๆ ไปเลยค่ะ สปอยล์เต็ม ๆ)
*คำเตือน เขียนยาวมาก ประมาณสามหน้าครึ่ง(เอสี่ ฟ้อนต์คอร์เดีย14))
**ไม่มีรูปประกอบใด ๆ ทั้งสิ้น ตอนแรกตั้งใจจะเขียนเป็นสเตตัสในเฟซบุ๊ก แต่เขียนไปเขียนมามันยาวเกิน
***เขียนแบบไม่มีทฤษฎีอะไรทั้งนั้น ความรู้สึกล้วน ๆ เขียนแบบไร้ทิศทาง อยากเขียนอะไรก็เขียนไป
****ไม่ลงพันทิปเพราะจำรหัสผ่านพันทิปไม่ได้ -____-
ออกตัวก่อนว่าไม่เคยดูบัลลัก์เมฆเวอร์ชั่นใดมาก่อนทั้งสิ้น
เพราะฉะนั้นจะไม่มีการเปรียบเทียบเกิดขึ้นตรงนี้
และนี่ก็เป็นละครไม่กี่เรื่องที่ดูตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสุดท้ายแบบสด ๆ เกือบทุกตอน
(มีย้อนหลังตอนแรกตอนเดียว แต่ก็ย้อนแบบหลังละครจบแค่ ชม.เดียว)
สามเดือนกับ 25
ตอนสำหรับละครเรื่องนี้ ส่วนตัวคิดว่าเร็วมาก ละครเดินเรื่องเร็ว บทเข้มข้น หักมุม
บีบคั้นสุด ๆ
ละครเรื่องนี้พยายามจะเน้นย้ำคนดูตลอดว่า
"รักเกินรักมักทำลาย" แต่พอมาดูรายละเอียดกันจริง ๆ มันก็มีทั้งใช่
และไม่ใช่
นายแม่คมขวัญ... รักลูกมาก
ดูเหมือนจะเลี้ยงลูกด้วยเงิน พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกมีความสุข ยอมแม้กระทั่งเอาเงินให้ลูกเขย(ชูนาม)ไปทำยังไงก็ได่้
แค่ขอให้ลูกตัวเองมีความสุข แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น
นายแม่คมขวัญก็อธิบายให้ปานรุ้งเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองทำ แต่ปานรุ้งกลับไม่ฟัง
คิดว่าแม่รักน้อง(ที่ไม่สบาย)มากกว่า
นายแม่ปานรุ้ง... รักลูกมาก
พยายามเติมในสิ่งที่ตัวเอง(คิดว่า)ขาดให้กับลูก แต่กลายเป็นว่า
"มันมากไป" ทว่า พอมาดูสิ่งที่ลูก ๆ ของนายแม่ปานรุ้งเจอ
มันก็ไม่ใช่ความผิดนายแม่ทั้งหมดซะทีเดียว
ชูนาม... รักสนุก รักเงิน รักตัวเอง
คิดว่าตัวเองเก่ง ไม่เคยโทษการกระทำของตัวเองเลย(เหมือนแม่เป๊ะ) แต่เอาจริง ๆ
เกลียดตัวละครนี้ไม่ลงนะ คือถ้าดูตลอดจะรู้เลยว่าชูนามรักแม่(คุณนายร้อยกรอง)
รักลูก(ปานเทพ) มาก ๆ
พ่อเกื้อ... รักนายแม่ปานรุ้งมาก
อารมณ์เด็ดดอกฟ้า รักแทบถวายชีวิต #ทีมพ่อเกื้อ
วาสุเทพ... นี่ก็รักปานรุ้งแบบไม่ลืมหูลืมตาดูว่าตัวเองมีคู่หมั้นแล้ว
จนปานรุ้งแต่งงานกับชูนาม จนมาเจอปานรุ้งอยู่กับเกื้อ จนตัวเองแต่งงานกับกติยาแล้ว
ก็ยังทำผิดลูกผิดเมีย วาสุเทพคือผิดจริงจังนะ ถึงจะไม่ได้รักกติยา
แต่ก็แต่งงานแล้ว ปานรุ้งก็มีลูกกับเกื้อแล้ว ก็ยังจะ... นะ
กติยา... แรก ๆ ก็สงสารนะ โดนเพื่อนสนิทแย่งคู่หมั้น
แต่นางก็แอบร้ายตอนมาเจอชูนาม สุมหัวกันวางแผนกับชูนาม สุดท้ายได้คู่หมั้นคืน
แต่ก็ได้แต่ตัวไง พอสุดท้ายวาสุเทพมาทิ้งไปหาปานรุ้ง ก็ไม่ปล่อยวาง
ยิ่งพอมารู้ทีหลังว่าตัวเองท้องยิ่งบ้าไปใหญ่ ตัวละครนี้ความบ้าเข้าขั้นมาก บ้ามาก
บ้าขนาดใช้ลูกตัวเองเป็นเครื่องมือแก้แค้น
มารุ่นลูก
ที่ต้องเกิดโศกนาฏกรรมเพราะความรักที่มากเกินพอดีของนายแม่ (?)
ปานเทพ(ลูกชูนาม)... นายแม่รักมาก ตามใจ
ส่งเสียไปเรียนเมืองนอก แต่หิ้วเมียกลับมา
นายแม่ก็พยายามทำทุกวิถีทางที่จะกำจัดสะใภ้คนนี้(วิภาวี) จริง ๆ ตัวละครนี้มันจะไม่พังหรอก
ถ้าไม่หูเบา ขี้อิจฉา กลัวคนอื่นได้ดีกว่า (เชื้อพ่อมันแรง)
ปรก(ลูกพ่อเกื้อ)... ลูกแม่ไม่รัก เอ้ยไม่สิ
รักน้อยกว่าลูกคนอื่น นายแม่ไม่ค่อยสนใจ เห็นว่าเป็นลูกพ่อเกื้อ
คงไม่ทำให้ตัวเองผิดหวัง ดูเหมือนนายแม่จะปล่อยปละละเลย แต่ปรกก็เป็นลูกคนเดียวที่ชีวิตไม่พังนะเออ
ปานวาด(ลูกวาสุเทพ)...
รักเกินรักมักทำลายนี่อาจจะโดนปานวาดไปเต็ม ๆ ดูเหมือนจะเข้าคอนเซ็ปต์สุดละ
นายแม่เข้มงวดกับปานวาดมาก ให้วาดเป็นคนดูแลน้องตลอด มีอะไรนิดหน่อยก็ดุวาด
วาดจะมีความรักก็คอยขวาง เพราะห่วงเกินไป(จริง ๆ ก็เข้าใจนายแม่นะ เพราะโดมกับวาดก็แทบจะใช้ชีวิตคนละแบบเลย)
แต่นายแม่รับผิดไปเต็ม ๆ เลยตอนที่เรื่องมันกำลังจะดี แต่นายแม่ก็ทำมันพัง
ชีวิตลูกก็เลยพังยับ
ปกรณ์(ลูกวาสุเทพ)...
ปานรุ้งเลี้ยงปกรณ์แบบแทบจะไม่ต้องคิดอะไรเองเลย ทำตามคำสั่งอย่างเดียว โอ๋มาก
สุดท้ายมันทำให้ปกรณ์ไม่มีความเป็นผู้ใหญ่ ขาดสติในการตัดสินใจ
จุดจบของปกรณ์มันวูบเดียวจริง ๆ แต่กรณีปกรณ์เนี่ย มาดูที่ตัวบทละครแล้ว
นายแม่ไม่ผิดเลยนะ ไม่ผิดเลยจริง ๆ
แต่คนเขียนบทพยายามยัดเยียด(รู้สึกเลยว่าโดนยัดเยียด)ความคิดที่ว่าที่ปกรณ์เป็นแบบนี้เพราะนายแม่
เอาจริงๆ ตัวโครงเรื่องของละครเรื่องนี้มันสนุกมาก
ดราม่าเข้มข้นเลยแหละ แต่จุดอ่อนของละครมันดันอยู่ที่บท
มีหลายจุดมากที่มันไม่สมเหตุสมผล หนัก ๆ เลยก้ทีมลูกสะใภ้บ้านสมุทรเทวา
นิชา&วิรินทร์...
สองคนนี้ตรรกะป่วยมาก มากแบบมาก ๆ
นิชานี่ก็แบบเข้ามาในจังหวะที่บ้านสมุทรเทวามันมีแต่เรื่อง แต่นางก้ยังจะเรียกร้องให้ปรกสนใจ
มีการประชดว่าปรกรักนายแม่มากกว่า(ก็แม่ปะวะ) วิรินทร์ก็พอกันเลย เผลอ ๆ
หนักกว่านิชาอีก คิดว่าตัวเองเก่ง โกหกกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
สุดท้ายโยนความผิดให้นายแม่อีก สามีตายเลยเป็นไงล่ะ ความผิดวิรินทร์เต็ม ๆ
จริง ๆ ยังมีอีกหลายจุดที่บทมันมีรอยรั่ว
ส่วนตัวรู้สึกว่าละครเรื่องนี้มันจะพีคกว่านี้ถ้าบทมันสมบูรณ์แบบ
ไม่พยายามยัดเยียดความดราม่าให้คนดูจนขาดความสมเหตุสมผล จนมันหลุดคอนเซ็ปต์
"รักเกินรักมักทำลาย"
มาที่นักแสดง
รุ่นพ่อรุ่นแม่ปังค่ะปังงงงงงงงงงงงงงง
ฝีมือดีกันอยู่แล้ว อ้อม พิยดา เล่นบทดราม่าดี ชอบ ร้องไห้ได้น่าสงสารมาก
(เกลียดนายแม่ไม่ลง) เต๋า สมชาย ก็สุด ๆ อินเนอร์แรงมาก ทะลุจอ
ฉากออกจากคุกนี่สัมผัสได้ถึงรังสีแห่งความเลวร้าย 5555
หนุ่ม ศรราม ก็หล่อทะลุจอ เอ้ย ผิดประเด็น คือเล่นดีอะ
บทวาสุเทพนี่ตีบทพ่อแตกกระจุย ตอนที่ไเจอลูกสาวในซ่อง หูยยย ปรบมือ ส่วนมอส
นี่ก็แบบ โคตรน่าสงสาร ตอนฉากปานรุ้งจะพาลูกไปอยู่กับวาสุเทพนี่ร้องไห้ปานใจจะขาด
คนดูหน้าจอก็ใจจะขาดตาม มันบีบหัวใจมาก
เป็นซีนที่เสียน้ำตามากที่สุดแล้วสำหรับละครเรื่องนี้ คือร้องไห้ทั้งเบรก
ร้องจนตาบวม
ชอบซีนที่เต๋า มอส หนุ่ม
เข้าฉากด้วยกันกลางฝนมาก คือมันดูมีพลังสุด ๆ สายฝนบังพลังการแสดงไม่มิดจริง ๆ
อีกคนที่ไม่พูดถึงเลยไม่ได้สำหรับรุ่นพ่อรุ่นแม่คือกติยา
ตอนแรก ๆ ก็สงสารนางมาก ต่อมาเริ่มหมั่นไส้ กลัว มาจนเกลียด คือมันเป็นตัวละครที่พลิกคาแร็คเตอร์แบบสุด
ๆ น้ำฝนตีบทแตกกระจุย คือหลอนนางมาก แต่ก็ต้องจับตามองนางแบบไม่ละสายตานะ
ต้องดูว่านางจะบ้าแบบไหน น้ำฝนเอาคนดูอยู่มาก ณ จุดนี้
คืออารมณ์แบบฉันเกลียดแกแต่ก็ต้องดูแก ควรมอบรางวัลให้น้ำฝนนะ
มันฉีกบทบาทที่น้ำฝนเคยเล่นไว้หมดเลย
มาที่รุ่นลูก เจษกับมาร์ช
สองคนนี้เอาบทตัวเองอยู่นะ ยิ่งเจษนี่ฝีมือใช้ได้เลย
เข้าฉากกับนักแสดงรุ่นใหญ่หลายฉากด้วย ลืมภาพพี่ปุ๊ของน้องเคทไปเลย
มาร์ชก็เล่นดีนะ แต่ติดที่เสียงง้องแง้งไปหน่อย บางซีนมันเลยไม่สุด มาที่พี่กัน
พี่กันเล่นติดรัชดาลัยไปหน่อยอะค่ะ แล้วก็พูดเร็วมาก
ชอบตอนพี่กันเล่นเป็นวนัสในคู่กรรมมากกว่า นั่นฉันทีมวนัสเลยนะ 55555 ข้ามมาที่โดมก่อน
พ้อยท์เล่นดีมากแกกกก ทำไมนะทำไม ไม่ได้เป็นพระเอกเต็มตัวสักที ดันหน่อยเถอะค่ะ
ข้ามมาที่ทีมลูกสะใภ้ก่อน เปมี่&เบน
นี่ก็จะให้สองคนนี้ตีกันทุกเรื่องหรือยังไง แต่ก็ชอบนะ แซ่บดี
เรื่องนี้บทวิภาวีมันก็ไม่ได้ทิ้งลายริบบิ้นมากเท่าไหร่ ส่วนตัวดูแล้วเฉย ๆ
ไม่ได้โดดเด่น ส่วนบทนิชา เราว่าเบญยังพูดแปลก ๆ อะ ไม่รู้นะ ดูแล้วก็เฉย ๆ
แต่ก็ไม่ได้แย่ ถือว่าผ่านทั้งคู่ มาที่พลอยชมพู
แอ็คติ้งนางไม่แย่นะสำหรับละครเรื่องแรก แล้วบทวิรินทร์ก็เกินตัวพลอยชมพูมาก
เลยยังดูขัด ๆ แล้วพลอยชมพูต้องไปเรียนวิธีการพูดมาใหม่อะ ยิ่งมาเจอบทแบบป่วย ๆ
ตอนหลัง ๆ นี่แทบพัง แต่มันเป็นละครเรื่องแรก เลยพอให้อภัยกันไป
คนสุดท้ายค่ะ เชอรีนกับบทปานวาด ปังมาก ปัง ปัง ปัง ตีบทแตกกระจุย
อยากให้ได้รางวัลดาวรุ่งหญิง ไม่ได้อวยนะ คือเมื่อก่อนไม่ชอบเชอรีน(ไม่มีเหตุผล
อย่าถาม 555) แต่แบบ เรื่องนี้นางทำได้ดีมากจริง ๆ เลอค่ามาก
ทำน้ำตาซึมไปหลายซีนเลย ยิ่งท้าย ๆ นะ ยอมมมมมมมมมมม
เออ เขียนอะไรเยอะแยะก็ไม่รู้ ยาวมาก
นี่ขึ้นหน้าที่สี่ของกระดาษแล้วเนี่ย เยอะเกิ๊น
สรุปแล้ว ภาพรวมละครเรื่องนี้ก็น่าดูนะ
ถึงบทมันจะขาดความสมเหตุสมผลไปบ้างก็ตาม ใครที่ชอบดราม่าเข้มข้นก็จัดเลย
แต่ถ้าชอบละครลูกกวาดก็ผ่านมันไปเถอะ ไม่เหมาะอย่างแรง แต่ขอเตือนก่อนว่า
ละครมันเครียดมาก อย่าดูติดต่อกันหลาย ๆ ตอน มันปวดหัว พักบ้าง เดี๋ยวไมเกรนขึ้น
พอละ พล่ามมาเยอะกว่าตอบข้อสอบอีก จบ
