แปลงไฟล์ง่ายๆด้วย Format Factory

เมื่อก่อนเอเคยเจอปัญหาเรื่องการแปลงไฟล์ค่ะ แต่ตั้งแต่มีโปรแกรม Format Factory ที่แปลงไฟล์ได้แทบทุกอย่าง แถมขั้นตอนก็ง่ายมากๆ ด้วย ชีวิตเลยสบายขึ้นเยอะ

       Format Factory เป็นโปรแกรมแปลงไฟล์ที่ใช้งานได้ฟรีและมีคุณสมบัติที่ค่อนข้างครบ สามารถแปลงไฟล์ได้ทั้งเสียง วิดีโอ และรูปภาพ แถมยังรองรับภาษาได้ถึง 62 ภาษา และที่เอชอบมากๆ เลยคือมันสามารถแก้ไขไฟล์ได้ด้วย

       ก่อนอื่นใครที่ยังไม่มีโปรแกรมนี้ สามารถดาวน์โหลดได้ที่ http://format-factory.joydownload.com/?c=9&gclid=CIiJ1vjJz8ECFVgUjgodNo0ANw ย้ำอีกครั้งนะคะว่า ฟรี!!

       เมื่อทำการติดตั้งเรียบร้อยแล้ว เรามาดูวิธีการใช้งานเบื้องต้นกันค่ะ

       ขั้นแรกให้ลากไฟล์ที่เราต้องการแปลงไฟล์มาไว้บริเวณพื้นที่ว่างๆ ของโปรแกรมตามรูปเลยค่ะ

       จากนั้นให้เลือกชนิดของไฟล์ที่ต้องการแปลงและเลือกโฟลเดอร์ปลายทางที่ต้องการเซฟไฟล์

       และเรายังสามารถแก้ไขรูปภาพได้โดยการคลิกที่การตั้งค่า เมื่อตั้งค่ารูปภาพเรียบร้อยแล้วให้กดตกลง

       คลิกที่เริ่มเพื่อเริ่มแปลงไฟล์ และรอให้แถบสถานะขึ้นว่าเสร็จสมบูรณ์ก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย

       ง่ายมากๆเลยใช่ไหมล่ะคะ เพียงไม่กี่ขั้นตอนเท่านั้นเอง ส่วนการแปลงไฟล์เสียงและไฟล์วิดีโอก็ทำแบบเดียวกันเลยค่ะ

       นอกจากนี้เรายังสามารถตัดไฟล์เสียงและไฟล์วิดีโอได้ด้วยนะคะ โดยหลังจากที่เราเลือกชนิดของไฟล์ ตั้งค่าไฟล์ และกดตกลงเรียบร้อยแล้ว ให้เราคลิกขวาที่ชื่อไฟล์ที่แสดงในหน้าหลักของโปรแกรมแล้วเลือกการตั้งค่าพิสัย จะปรากฏหน้าจอตามรูป เราก็เลือกช่วงเวลาที่ต้องการตัดและกดตกลงค่ะ หลังจากนั้นก็ทำการกดเริ่มแปลงไฟล์ตามปกติ

       ความสามารถของ Format Factory ยังไม่หมดแค่นี้ค่ะ โปรแกรมนี้ยังสามารถรวมไฟล์วิดีโอ ไฟล์เสียง และรวมทั้งไฟล์วิดีโอและเสียงไว้ด้วยกันได้อีกด้วย อะไรมันจะสารพัดประโยชน์ขนาดนี้เนี่ย

       เป็นอีกโปรแกรมที่เอแนะนำให้มีติดเครื่องคอมพิวเตอร์ไว้เลยค่ะ เพราะมันมีประโยชน์มากจริงๆ ยังไงก็ลองใช้กันดูนะคะ ไม่ยากเลย หรือใครสงสัยอะไรก็คอมเม้นต์มาถามได้ค่ะ (สงสัยตั้งแต่บรรทัดแรกเลย ฮ่าๆ) เอยินดีตอบ

       ใครว่าของฟรีไม่มีในโลก ไม่จริงนะคะ ของฟรียังมีอยู่ แถมยังเป็นของฟรีที่ดีดี๊ดีอีกด้วย :)

จดหมายจากเกียวโต... ถึงเมืองไทย

หนังสือที่เหมือนจะเป็นการเล่าเรื่องของการใช้ชีวิตในต่างแดนธรรมดาๆ แต่หากลองอ่านให้ดีแล้ว คุณจะรู้ว่ามัน”ไม่ธรรมดา”

(ภาพจาก https://www.se-ed.com/product/จดหมายรักเกียวโต.aspx?no=9786167147437)

       ตอนแรกที่อ่านก็ไม่ได้คิดจะมาเขียนอะไรเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้หรอกค่ะ แต่พออ่านไปอ่านมาแล้วรู้สึกเหมือนผู้เขียนต้องการจะสื่อสารอะไรบางอย่างผ่านการเล่าเรื่องชีวิตในเกียวโต ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเอคิดเยอะไปรึเปล่า

      จดหมายจากเกียวโต เป็นการรวมบทความจากคอลัมน์ จดหมายจากเกียวโต ในมติชนสุดสัปดาห์ เขียนโดย ฮิมิโตะ ณ เกียวโต หรือที่หลายๆคนรู้จักในชื่อ คำ ผกา เจ้าของคอลัมน์ กระทู้ดอกทอง ในมติชนสุดสัปดาห์ แค่ชื่อคนเขียนก็บอกแล้วค่ะว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ ถึงแม้ว่าจดหมายจากเกียวโตจะเป็นผลงานในวงการนักเขียนชิ้นแรกของเธอก็ตาม

(ภาพจาก http://women.sanook.com/ดนตรีสากล-อีนมดำ-กับ-คำ-ผกา/)

       อย่างที่บอกค่ะว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ธรรมดา เพราะนอกจากจะเป็นการเล่าเรื่องของผู้เขียนในขณะที่ไปศึกษาต่อที่เกียวโตแล้ว ยังได้สอดแทรกการวิพากษ์สังคม โดยเปรียบเทียบสังคมไทยกับสังคมญี่ปุ่นที่ผู้เขียนได้ไปประสบพบเจอ

       เปิดเรื่องแรกมาด้วย “ประชาธิปไตยในแฟชั่น” ที่พูดถึงเรื่องการแต่งกายของคนในญี่ปุ่นที่ไม่ได้ยึดติดว่าแต่งแบบไหนถึงเรียกว่าสวย ทุกคนสามารถดูดีได้ในแบบของตัวเอง ฮิมิโตะได้ทิ้งท้ายบทนี้ไว้ว่า ยิ่งไปกว่าความเท่าเทียมอันเกิดจากการสร้างสรรค์ของระบบทุนนิยม การตั้งคำถามกับอำนาจหลักในสังคม แม้กระทั่งเรื่องแฟชั่นและความงาม ย่อมเป็นพื้นฐานของการปลดปล่อยตนเองในระบบอำนาจนิยม และเป็นความหวังที่จะเห็นความเป็นประชาธิปไตยผลิใบออกมาบ้างมิใช่หรือ มันทำให้เราต้องมองย้อนกลับมาดูตัวเองว่า ทุกวันนี้เรายึดติดกับกฎเกณฑ์หรือค่านิยมอะไรมากเกินไปหรือเปล่า?

(ภาพจาก http://thisisjapan.asia/japanese_street_fashion/)

       เรื่อง “มีอะไรในสหกรณ์” ฮิมิโตะได้เล่าถึงของสารพัดชนิดที่มีขายในสหกรณ์ของมหาวิทยาลัยที่เธอไปเรียน ที่มีขายทั้งอุปกรณ์ไฟฟ้าและส่วนของคอมพิวเตอร์ ตั๋วคอนเสิร์ต ตั๋วชมนิทรรศการ ทัวร์ ตั๋วเครื่องบิน ตั๋วรถบัส ตั๋วรถไฟ หนังสือ ซีดี และอาหาร ซึ่งแตกต่างจากสหกรณ์ในมหาวิทยาลัยของไทยที่ของที่ขายวนอยู่กับเรื่องเรียนและของชำ แสดงให้เห็นว่าที่ญี่ปุ่นเห็นนักเรียนเป็นคนที่มีความรู้ มีวุฒิภาวะ สามารถจัดการกับตัวเองได้ ซึ่งต่างจากในไทยที่มองว่า “เด็ก” ต้องมีการจัดการดูแลและควบคุมความประพฤติ และมองว่าก็เป็น “เด็ก” จะเอาอะไรมากมาย

      สิ่งที่เราเห็นว่างดงามที่สุดคือสิ่งที่เราไม่มีวันเก็บไว้กับตัวเราตลอดไปได้ ช่วงเวลาที่งดงามที่สุดคือช่วงเวลาแห่งการจากลา ขณะเดียวกัน ความงามก็เป็นความเศร้าอย่างลึกซึ้ง ข้อความนี้มาจากเรื่อง “ใบไม้ร่วงที่เกียวโต” ซึ่งก็ไม่ได้แสดงการวิพากษ์สังคมอย่าชัดเจน(หรือเออาจจะเข้าไม่ถึง ฮ่าๆ) แต่ข้อความนี้ก็ทำให้เอฉุกคิดได้ว่า เรามักจะเห็นคุณค่าของสิ่งที่เราไม่สามารถเก็บไว้กับตัวเราได้ แต่เมื่อเราได้มันมาเป็นเจ้าของแล้ว เราก็มักจะมองข้ามสิ่งนั้น ข้อความนี้เป็นข้อความที่เอชอบมาถึงขนาดเอาไปตั้งสเตตัสเฟซบุ๊กเลยค่ะ

(ภาพจาก http://editor-kyoto.seesaa.net/archives/200910-1.html)

      “ห้องประมูล (auction)” เรื่องนี้ฮิมิโตะเล่าถึงการที่คนญี่ปุ่นจะนิยมนำของที่ล้าสมัยหรือตกรุ่นมาประมูลขายใน yahoo auction และทุกคนที่เข้ามาใช้บริการห้องประมูลจะมีความไว้เนื้อเชื่อใจกันเป็นอย่างมากและไม่เคยพบข่าวโกงกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว แสดงให้เห็นถึงสำนึกในความมีสิทธิเท่าเทียมกันของคนในชาติ เธอทิ้งท้ายไว้ว่า สังคมไทยก็เป็นสังคมหนึ่งที่ประสบความสำเร็จในการสร้างความหวาดระแวงในหมู่พลเมืองด้วยกันเอง โดยการธำรงรักษาไว้ซึ่งความเหลื่อมล้ำ และปล่อยให้คนกลุ่มหนึ่งสามารถแก่งแย่งเอารัดเอาเปรียบคนอีกกลุ่มหนึ่งได้มานานแสนนาน โดยไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนแปลง เพราะฉะนั้น ถ้าหน้าไม่เหมือนพ่อกู กูเบี้ยวได้กูก็เบี้ยว กูโกงได้กูก็โกง จริงไหม ทิ้งท้ายได้แสบมากจริงๆค่ะ

       และในเรื่อง “เที่ยวเมืองไทยสไตล์ญี่ปุ่น” ฮิมิโตะแสดงให้เห็นถึงภาพลักษณ์ของเมืองไทยในสายตาคนญี่ปุ่น(ส่วนหนึ่ง) ที่มองว่าวัดวาอารามที่เราว่าสวยงามนักสวยงามหนามีสีสันสวยงามเหมือนในการ์ตูน อาหารการกินของเมืองไทยก็ช่างแปลกพิสดาร ซึ่งคนที่มองแบบนี้ส่วนมากจะเป็นนักท่องเที่ยวที่หาข้อมูลมาเที่ยวเอง ซึ่งมุมมองแบบนี้แตกต่างจากภาพลักษณ์ที่การท่องเที่ยวพยายามโปรโมทอย่างสิ้นเชิง 

(ภาพจาก http://muay-thai-santai.com/gym/location/)

       นี่เป็นเพียงตัวอย่างที่ยกมาพอหอมปากหอมคอเท่านั้นค่ะ ขืนยกมาหมดก็จะเป็นการสปอยล์เนื้อหาในหนังสือเกินไปหน่อย ยังไงลองไปหาอ่านกันดูนะคะ จะอ่านเอาสนุกก็ได้ ไม่ต้องวิเคราะห์เจาะลึกอะไรจริงจัง เพราะนี่ก็เป็นแค่มุมมองของเอที่มีต่อหนังสือเล่มนี้เท่านั้นค่ะ คนอื่นอาจจะคิดไม่เหมือนกันก็ได้

       สุดท้ายอยากจะฝากไว้ว่า ของบางอย่างที่มองเผินๆอาจจะดูธรรมดา หากเราพิจารณาให้ดี เราอาจจะพบว่า มันไม่ธรรมดาก็ได้นะคะ 

เตรียมตัวสอบใบขับขี่ด้วยแอป “ฝึกทำข้อสอบใบขับขี่”

หลังจากที่กรมการขนส่งปรับเกณฑ์ผ่านการสอบข้อเขียนสูงถึง 90% หลายๆคนที่กำลังจะไปสอบใบขับขี่ก็คงจะกังวลกันใช่ไหมคะ แต่แอปพลิเคชั่น ฝึกทำข้อสอบใบขับขี่ สามารถช่วยคุณได้ค่ะ

       แอปพลิเคชั่นฝึกทำข้อสอบใบขับขี่เป็นการนำข้อสอบใบขับปี 2557 จากเว็บไซต์ของกรมการขนส่งทางบกมารวบรวมไว้เป็นหมวดหมู่ เพื่อให้บุคคลทั่วไปสามารถฝึกทำข้อสอบได้ทุกที่ทุกเวลาเพียงแค่คุณมีสมาร์ทโฟนติดตัวเท่านั้น

       ก่อนอื่นเข้าไปดาวน์โหลดแอปที่ Google Play กันก่อนค่ะ เมื่อเปิดแอปขึ้นมาจะเจอหน้าตาแบบนี้ แบ่งเป็นหมวดหมู่ทั้งหมด 11 หมวด

• หมวดที่ 1 กฎหมายว่าด้วยรถยนต์
• หมวดที่ 2 กฎหมายว่าด้วยการจราจรทางบก
• หมวดที่ 3 เครื่องหมายพื้นทาง
• หมวดที่ 4 ป้ายบังคับ
• หมวดที่ 5 ป้ายเตือน
• หมวดที่ 6 ป้ายแนะนำ
• หมวดที่ 7 มารยาทและจิตสำนึก
• หมวดที่ 8 เทคนิคการขับรถอย่างปลอดภัย
• หมวดที่ 9 การบำรุงรักษา
• หมวดที่ 10 รูปภาพจราจร
• หมวดที่ 11 การรับรู้สถานการณ์อันตราย

       โดยเราสามารถเลือกทำหมวดใดก่อน-หลังก็ได้ตามใจชอบเลยค่ะ หน้าตาของข้อสอบก็จะเป็นเหมือนในรูปด้านล่างเลย เป็นข้อสอบแบบช้อยส์ค่ะ

       นอกจากนี้แอปพลิเคชั่นตัวนี้ยังมีเฉลยให้ด้วยนะคะ ข้อดีของแอปนี้คือเราจะรู้เฉลยทันทีที่เราเลือกคำตอบค่ะ ไม่ต้องเสียเวลาไปเปิดเฉลยกลับไปกลับมา

       ใครที่กำลังเตรียมตัวสอบใบขับขี่อยู่ลองดาวน์โหลดไปใช้กันดูนะคะ ฝึกทำบ่อยๆ รับรองว่าคะแนนสอบผ่าน 90% แน่นอนค่ะ ส่วนใครที่ไม่ได้สอบใบขับขี่ก็สามารถดาวน์โหลดมาทำเพื่อเป็นความรู้รอบตัวได้ รู้ไว้ก็ไม่เสียหายนะคะ

ทำตารางเรียนง่ายๆด้วย Timetable

“เอ๊ะ! วันนี้เรียนอะไรนะ เรียนที่ไหน ต้องส่งการบ้านอะไรบ้าง และมีสอบหรือเปล่า” ปัญหาเหล่านี้จะหมดไปเพียงแค่คุณมีแอปพลิเคชั่น Timetable ติดไว้บนสมาร์ทโฟนของคุณค่ะ

       วันนี้เอมีแอปพลิเคชั่นสำหรับนักเรียนนักศึกษามาแนะนำค่ะ แอปตัวนี้มีชื่อว่า Timetable เป็นแอปที่จะช่วยจัดการตารางเรียน กำหนดส่งงาน และกำหนดสอบต่างๆค่ะ อ๋อ! ลืมบอกไปค่ะว่าเป็นแอปที่ปฏิบัติการบนระบบ android นะคะ

       ก่อนอื่นเราต้องมีเจ้าแอปตัวนี้ติดเครื่องไว้ก่อนค่ะ โดยสามารถเข้าไปดาวน์โหลดได้ฟรีที่ Google Play เมื่อดาวน์โหลดเรียบร้อยเปิดแอปขึ้นมาจะเจอหน้าตาแบบนี้ค่ะ

       เรามาดูวิธีการสร้างตารางเรียนกันดีกว่าค่ะ ให้เข้าไปที่ New Lesson จะปรากฏหน้าจอตามภาพด้านล่าง ให้เราใส่รายละเอียดของวิชาเรียนลงไปค่ะ และเราสามารถเลือกสีที่จะแสดงได้ด้วย

       จากนั้นเราก็แอดวิชาเรียนให้ครบก็จะได้หน้าตาตารางเรียนออกมาตามภาพค่ะ และเราสามารถกดเข้าไปดูรายละเอียดของแต่ละวิชาได้

       นอกจากทำตารางเรียนได้แล้ว แอปนี้ยังสามารถจดการบ้านได้ด้วยนะคะ วิธีทำก็ง่ายๆ เลย ให้ไปที่มุมด้านขวาข้างๆเครื่องหมาย + แล้วเลือก New Task หรือไปที่เมนู Task ตามภาพ จากนั้นก็ใส่รายละเอียดการบ้านหรือการสอบของเราลงไป

       เอาล่ะค่ะ หลังจากที่เราป้อนข้อมูลตารางเรียน การบ้าน กำหนดสอบอะไรเรียบร้อยแล้ว เราก็ต้องทำให้มันแจ้งเตือนเราด้วยนะคะ โดยไปที่ Setting > Notification & Automute เพื่อกำหนดค่าการแจ้งเตือนค่ะ

       นอกจากนี้เรายังสามารถตั้งค่าในส่วนอื่นๆได้อีกด้วยนะคะ ยังไงก็ลองเล่นดูแล้วกันค่ะ เป็นอีกแอปพลิเคชั่นที่น่าสนใจและมีประโยชน์ไม่น้อยเลยค่ะ

       ทุกวันนี้เราอยู่ในยุคที่เทคโนโลยีเจริญก้าวหน้าไปไกล ถ้าเราเรียนรู้ที่จะใช้เทคโนโลยีต่างๆให้เป็นประโยชน์ ชีวิตขงเราก็จะสะดวกสบายมากขึ้นทีเดียวค่ะ

ขออนุญาตฝากร้าน vs งดฝากร้าน

เดี๋ยวนี้ร้านค้าใน imstagram ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดเลยนะคะ แล้ววิธีหนึ่งในการโฆษณาของร้านค้าเหล่านี้คือการฝากร้านใน instagram ของดาราค่ะ จนบางทีแทบจะหาคอมเม้นต์ที่เกี่ยวกับภาพไม่เจอเลย

       ปกติแล้วเวลาเราตาม instagram ดารา เราก็จะอ่านคอมเม้นต์ใต้รูปด้วยใช่ไหมคะ แต่ช่วงหลังๆ มานี้ ตามอ่านคอมเม้นต์แล้วเจอแต่ ฝากร้าน ฝากร้าน ฝากร้าน เต็มไปหมดเลย จนไม่อยากจะอ่านคอมเม้นต์แล้วค่ะ

คอมเม้นต์ใน instagram ของ @ying_rhatha

       นี่ขนาดเราเป็นแค่คนตามเรายังรู้สึกรำคาญเลยค่ะ แล้วเจ้าของภาพเขาจะว่ายังไงกันบ้างนะ

ภาพจาก @chermarn

       มาเริ่มกันที่ พลอย เณอมาลย์ ที่คงรู้สึกรำคาญไม่น้อยเลยทีเดียว หลังจากบอกเตือนแล้วเตือนอีก เลยประชดด้วยการให้ฝากร้านไปเลยหนึ่งเดือนเต็มๆ

ภาพจาก @aum_patcharapa

       ทางด้าน อั้ม พัชราภา หลังจากที่ลงรูปประกาศหาเจ้าของน้องหมาแล้วมีบรรดาแม่ค้ามาฝากร้าน ก็ถึงกับปรี๊ดแตกกันเลยทีเดียว แต่ก็นะ... เขาจะประกาศหาเจ้าของน้องหมา ยังจะไปฝากร้านกันอีก

ภาพจาก @opalpanisara

       จากตอนแรกที่จะไม่ว่าอะไร แต่ตอนนี้สาวฝีปากกล้าอย่าง โอปอล์ ปาณิสรา ก็ต้องออกมาฝากถึงบรรดาพ่อค้าแม่ค้าสักหน่อย

ภาพจาก @tukky66

       ฟากตลกร้อยล้านอย่าง ตุ๊กกี้ ชิงร้อย ก็พอหยวนๆ ให้ได้ค่ะ แต่ถ้าเกิน 2 บรรทัด ขออนุญาตบล็อกนะคะ พบกันคนละครึ่งทางค่ะ แบบนี้เอก็ว่าแฟร์ดีนะคะ

ภาพจาก @baitoey_rsiam

       เจ้าของฉายาสั้นเสมอหูอย่าง ใบเตย อาร์สยาม ก็สุดจะทนเหมือนกัน เลยขอฝากถึงบรรดาพ่อค้าแม่ค้าสักหน่อย

ภาพจาก @focusbabyhippo

       มาที่ดาราวัยรุ่นอย่าง โฟกัส จิระกุล ที่ประกาศแล้วประกาศอีกว่าไม่รับฝากร้านนะคะ แต่ก็ยังมีบรรดาพ่อค้าแม่ค้ามาฝากกันเรื่อยๆ จนเจ้าตัวต้องออกมาบอกว่า ถ้าฝากอีกจะบล็อกนะคะ

ภาพจาก @alexrendell

       ปิดท้ายกันที่หนุ่ม อเล็กซ์ เรนเดล คนนี้ออกแนวตัดพ้อเล็กน้อยค่ะ ก็แหม... คอมเม้นต์ฝากร้านมันเยอะจนไม่เห็นคอมเม้นต์แฟนๆเลยนี่คะ

       เข้าใจค่ะว่าคนทำมาค้าขายก็อยากจะให้กิจการตัวเองขายดิบขายดี แต่จะโฆษณาร้านตัวเองก็ต้องดูกาลเทศะด้วยนะคะ ไม่ใช่กะจะขายลูกเดียว ดีไม่ดีนอกจากจะขายไม่ได้แล้วยังจะโดนด่าอีก เสียอารมณ์กันทั้งคนฝากและคนถูกฝากค่ะ และไม่ใช่แค่เฉพาะใน intagram เท่านั้นนะคะ การแท็กโฆษณาใน facebook ก็เหมือนกัน

       อย่างไรก็ตาม การทำมาค้าขายก็เป็นอาชีพที่สุจริต ไม่ผิดหรอกค่ะที่เราอยากให้ร้านของเราขายดี แต่ก็พยายามอย่าไปรบกวนพื้นที่ของคนอื่นมากเกินไป จะโพสต์ขายอะไรก็พิจารณาดูตามความเหมาะสมนะคะ

Let's go to Book Expo!

ใครว่าคนไทยไม่ค่อยอ่านหนังสือ เอไปงานหนังสือทีไรคนเยอะทุกที ก่อนจะไปเลยต้องวางแผนก่อนค่ะว่าจะซื้ออะไรที่บูธไหนบ้าง แต่ขนาดวางแผนแล้วก็ยังมึนอยู่ดี มึนที่เงินในกระเป๋าหายไปเยอะขนาดนี้เลยเหรอ (ฮ่าๆ)

ภาพจาก http://www.painaidii.com/event/event-detail/00002807/lang/th/

       “มีงานหนังสือแล้วเหรอ ของเก่ายังอ่านไม่หมดเลย” นี่เป็นประโยคแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวเลยค่ะตอนรู้ว่าจะมีงานหนังสือ แต่ถามว่าแคร์ไหม ? ก็... ไม่ค่ะ ยังไงก็จะไปอยู่ดี
       มาค่ะ เอจะพาไปถล่มงานหนังสือกัน Let's go!!

      ก่อนจะไปงานหนังสือ เอก็ลิสต์รายการหนังสือที่อยากได้ พร้อมดูว่าจะต้องแวะบูธไหนบ้าง โดยดูจาก http://www.painaidii.com/event/event-detail/00002807/lang/th/ หรือเสิร์ช Google ว่า งานหนังสือ ก็มีให้ดูมากมาย

       วันที่เอไปตรงกับวันหยุดพอดีค่ะ (วันปิยมหาราช) เลยต้องออกจากบ้านเร็วหน่อย ไปถึงงานประมาณ 10 โมงเศษๆ คนยังไม่เยอะค่ะ แต่ที่บูธแซลมอนบุ๊ก...

ภาพจาก http://pantip.com/topic/32755789

(เอไม่ได้ถ่ายรูปในงานมาเลย เลยขอยืมคนอื่นมาให้ดูแทนนะคะ)

       เขามาเข้าแถวทำอะไรกันคะเนี่ย !! สอบถามพี่พนักงานที่บูธได้ความว่า เขามารอลุงเนลสันกับ เบ๊น ธนชาติ เซ็นหนังสือ NEW YORK 1^st TIME กับ THE REAL ALASKA กันค่ะ ถามว่าอยากได้ลายเซ็นไหม ก็อยากค่ะ แต่ 250 คิวก็ไม่ไหว เลยสอย THE REAL ALASKA มา 1 เล่มแล้วขอบายค่ะ

       มาที่บูธมะลิกันต่อค่ะ มาหา 1 ปีกับชีวิตที่ผมอยู่ในอเมริกา จริงๆ เล่มนี้ไม่ได้ตั้งใจจะซื้อตั้งแต่แรก เพิ่งเพิ่มเข้าไปตอนเห็นเพื่อนซื้อ แล้วเอก็ชอบอ่านหนังสือเล่าเรื่องในต่างแดนด้วย เหมือนได้เปิดโลกตัวเองผ่านเรื่องเล่าของคนอื่น

       ไปต่อกันใน Planary Hall ค่ะ เป้าหมายอยู่ที่บูธของ วินทร์ เลียววาริณ จะไปซื้อ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน ค่ะ จริงๆ เล่มนี้เอเคยยืมเพื่อนอ่านแล้ว แต่พอดีอาจารย์ให้อ่านเรื่องสั้นในนี้พอดี เลยซื้อเก็บไว้หน่อยละกัน พนักงานก็ถามว่ารับอีกเล่มไหม จะได้ วันเปลี่ยนชีวิต แถมด้วย เอก็เป็นพวกบ้าของแถม เลยได้ ยาเม็ดสีแดง มาอีกเล่ม

       เดินต่อไปที่บูธ a book ไปตามหา ตรีแล้วไปไหน กับ โปรดอ่านใต้แสงเทียนเพราะผมเขียนใต้แสงดาว เล่มแรกอยากได้เพราะเป็นพวกไม่รู้ตัวเองค่ะ (ฮ่าๆ) ส่วนอีกเล่มเห็นเพื่อนอ่าน เลยอยากอ่านบ้าง (ไม่ชอบยืมของเพื่อนค่ะ ต้องมีเป็นของตัวเอง) พอซื้อมาแล้ว เพื่อนบอกว่า แกต้องไม่ชอบเล่มนี้แน่ๆ มันเพ้อ (อ้าว)

       เดินเล่นในฮอลไปเรื่อยๆ ผ่านบูธ ณ บ้านวรรณกรรม ก็ชั่งใจว่า แวะดี ไม่แวะดี สุดท้ายก็แวะค่ะ และก็ได้ สามคลอง นวนิยายที่ได้รับรางวัลทมยันตีอวอร์ดปีล่าสุดมา เล่มนี้มีพี่ที่รู้จักแนะนำมาค่ะ

       ออกจาก Planary Hall ก็ไปบูธร้านนายอินทร์ที่โซน C2 ค่ะ พอดีเล็ง Love Rosie ไว้ เห็นตัวอย่างหนังแล้วน่ารักดี (ตัวอย่างหนัง http://www.youtube.com/watch?v=UGprZJEoFNQ) แต่เอไม่ใช่สายดูหนัง เลยอ่านหนังสือแทน

       อีกเป้าหมายที่บูธนายอินทร์คือหนังสือแจ่มใสค่ะ ถึงโปรโมชั่นจะไม่โดนเท่าที่บูธแจ่มใส แต่เอก็ไม่อยากไปเบียดที่บูธ เลยซื้อที่นี่แทนค่ะ ได้มา 4 เล่ม

       ระหว่างที่เลือกหนังสือแจ่มใสอยู่ก็เหลือบไปเห็น โปรดติดตามตอนต่อไป วัยว้าวุ่น ติ่งฮอร์โมนส์อย่างเราเลยคว้ามาอีก 1 เล่ม รวมๆแล้วซื้อไปพันกว่าบาท พนักงานถึงกับต้องซ้อนถุงให้เลย (กลัวถุงขาด) ได้เลือกหนังสือ 1 เล่มเป็นของแถมค่ะ เลยเลือก อ่านเป็นข่าว มา

       ยังค่ะ ยังไม่หมด เอได้ เดินสู่อิสรภาพ มาอีกเล่ม จากบูธสุขภาพใจ เล่มนี้อาจารย์เคยพูดถึงในวิชาวรรณกรรมไทยร่วมสมัยค่ะ ฟังอาจารย์พูดแล้วอินค่ะ น้ำตาจะไหล เลยลองซื้อมาอ่านดู

       ทั้งหมดทั้งมวลวันนั้นหมดไปสามพันกว่าบาทค่ะ เล่นเอากระเป๋าเบาเลย แต่เอก็คิดตลอดนะคะว่าเสียเงินซื้อหนังสือ ยังไงหนังสือมันก็ไม่ได้ย่อยสลายหายไปไหน ยังหยิบเอามาอ่านได้เรื่อยๆ แล้วอีกอย่างเอเป็นคนชอบเก็บหนังสืออยู่แล้ว (เก็บจนไม่มีที่จะเก็บ) เลยไม่ค่อยเสียดายเงินเท่าไหร่

       ยังเหลือเวลาอีก 2 วันนะคะ (งานมีถึงวันที่ 26 ตุลาคม) สำหรับใครที่อยากไปเดินหาหนังสือดีๆ อ่าน ลองไปเดินดูค่ะ แต่เสาร์-อาทิตย์นี้คนเยอะแน่นอน ต้องทำใจนิดนึงนะคะ ส่วนใครมีหนังสือที่อยากได้อยู่แล้วก็วางแผนไปเลยค่ะว่าจะเดินตรงไหนบ้าง จะได้ไม่เสียเวลานะคะ ^^